کمالگرایی چونان یک اختلال شخصیتی (OCPD) عوارض جانبی بسیاری دارد که از میان آن ها می توان به سه مورد از مهمترین شان یعنی اضطراب، افسردگی و وسواس اشاره نمود. فرد کمالگرا تحت تاثیر اختلالش (و همچنین عوارض فوق الذکر منتج از آن)، دچار افکاری وسواسی است که هر آینه بر اضطراب و افسردگی اش می افزاید.
من خود شخصا از اختلال کمالگرایی در رنج هستم. برخی از آن چیزهایی که من بدآن ها فکر می کنم، آنقدر از نظر عموم انسان ها عجیب و غریب اند که فکر به آن ها در مخیله شان نیز نمی گنجد. در اینجا قصد دارم که پرده ای قابل فهم از تفکرات منتج از اختلال کمالگرایی خود را برای شما مخاطبین گرامی به نمایش درآورم (این ماجرا واقعی است).
برای خوراک شنبه ی خود سالاد اولویه درست کرده بودم. حجم خوراک آماده شده زیاد بود و من آن را بمدت سه روز در یخچال نگه داشته بودم. در روز سوم تصمیم گرفتم که بخشی از آن را با کارگر خدمات بوستان محلی مان به اشتراک گذارم. خودم نیز در همان روز از آن سالاد خورده بودم، اما وقتی که غذا را به وی دادم، در راه بازگشت به خانه این تفکرات به سراغ من آمدند:
«نکند که معده ی او به سالاد اولویه ی سه روز مانده حساس باشد و از سر مسمومیت نتواند که کار خود را به درستی انجام داده و از کارش اخراج شود و پس از اخراج افسرده شده و خودکشی کند و خانواده اش بی سرپرست باقی بماند و فرزندانش همگی به راه خلاف رفته و دشمنان آسایش مردم شده و سرانجام ایشان نیز دستگیر شده و سال ها زندانی شوند و تمامی اعضای خانواده شان به خاک سیاه نشسته و کلی عذاب وجدان نصیب من شود…»
و البته این شکل کوتاه شده ی تفکرات من در باب مسئله ای است که 99 درصد افراد بسادگی از کنار آن عبور می کنند. همیشه گفته ام که کمالگرایی سختی زندگی را هزاران چندان می کند.
12514
