یک ذهن معمولی فقط خروجی های معمولی دارد و خروجی های عالی فقط محصول ذهن های غیرعادی است.
اگر در جنبه هایی از فکر و کردارت غیرعادی هستی، این می تواند که بعنوان یک پوئن مثبت در نظر گرفته شود، اگر و فقط اگر، بدانی که چگونه مدیریتش کنی.
اکثر کارهای بزرگ جهان حول گره های ذهنی – روانی صاحبانشان شکل گرفته است و چنانچه از گیر و گوری ذهنی – روانی رنج می بری، آنقدر خوش شانس بوده ای که چشمانت به جنبه هایی جدید از جهان باز شود.
_______
چند روز پیش، داشتم به یکی از دانشجویانم می گفتم که روحیات افراد آنان را به سمت مشاغل خاصی سوق داده و سپس آن مشاغل همان روحیات را در افراد پررنگ تر می سازد (و این یک رابطه ی دوری است) جوریکه مثلا اکثر افرادی که وسواس ذهنی دارند به سمت حسابداری و مالیچی شدن سوق پیدا کرده و پس از اینکه مدت های مدیدی در این دست مشاغل باقی ماندند نسبتا منزوی و خل وضع خواهند شد که ناگهان شخص ثالثی که شنونده ی این دیالوگ بود ناراحت شده و گفت که پدرش حسابدار است و این قضاوت درستی نیست.
در باطن از بابت این اظهارنظرم شرمنده شدم اما در ظاهر سعی کردم که حرفم را موجه بگردانم و در ادامه گفتم که اکثر فلاسفه، دانشمندان، هنرمندان بزرگ و مکتشفین و مخترعین نامی تاریخ هم خل وضعند و یا اینکه نبوغ و جنون همسایه اند و نابغه بودن بدون داشتن بارقه هایی از جنون ممکن نیست و چِه و چِه…
دقایقی در ستایش مواهب خل وضعیت و دیوانگی داد سخن سر دادم و آنقدر گفتم و گفتم که کم کم دیوانگی در نزد مخاطبم صفتی مثبت جلوه کرد جوریکه همه آرزو می کردیم که ای کاش ما همه خل وضع و دیوانه می بودیم.
و بدین سان می توان نتیجه گرفت که:
چنانچه نیک بنگریم بر هر حُسنی، عیبی و بر هر عیبی، حُسنی مُترتب است.
– دِی داد
پانوشت: نبوغ و جنون دو روی یک سکه اند: سکه ی تاثیرگذاری.
تصویر: خودنگاره ای از “وَنسان وَن گوگ” که گوش خود را بُرید و هدیه داد.
_______
آزمودم عقلِ دوراَنْدیش را،
بَعد ازین دیوانه سازم خویش را…
– حضرت مولانا
