خیلی از انسان ها به دنبال ایده آل هایی همچون خوشی، آرامش، شادی، کامیابی و یا چیزهای دیگری از این دست در زندگی می باشند. افرادی را در اطراف خود می بینیم که تمامی هستی شان چیزی جز تعقیب کامیابی ها نیست. اما، کامیابی چیست؟!
ایشان قطعا تعاریفی از این مفهوم نزد خود دارند. اما این تعاریف هر چه که باشند، کمک آنچنانی به تحصیل کامیابی نخواهند کرد. توصیه ی من به همه ی آنانی که خود را وقف موفقیت و چیزهایی از این دست کرده اند، این است که بجای خودِ کامیابی یا موفقیت، بر روی عوامل زمینه ساز آن تمرکز کنند.
گل ها می رویند و درختان میوه می دهند و این در اثر تمرکز آن ها بر گل دادن و یا میوه رویاندن نیست. گل ها و میوه ها نتیجه ی مستقیم و ضروری شرایط زمینه سازشان هستند. وقتی ما آبلیمو می خواهیم، نمی بایست انتظار داشته باشیم که با تمرکز صرف بر آن، به دستش آوریم. بلکه می بایست بر ابزارها، منابع، امکانات و فرآیندهایی تمرکز کنیم که به خروجی آبلیمو منتهی می گردند. در این مسئله تمرکز بر میوه ی لیمو، دستگاه آبلیموکشی و نیروی انسانی از اهمیت بیشتری برخوردار است. اگر این ها همه جمع باشند، آنگاه رسیدن به مقصود کار چندان سختی نیست.
اگر در زندگی به دنبال شادی هستیم، بیش از خودِ شادی حواسمان می بایست جمع عوامل زمینه ساز آن باشد. بطور مثال، برای آنکس که طالب شادی است، داشتن دوستان خوب نقش پررنگ تری در مسئله ایفا خواهد کرد تا تمرکز صرف بر روی مفهوم شادی و یا مثلا مطالعه ی اینترنتی من باب آن! تعریف شادی بر عهده ی فلاسفه است، برای انسان های عادی، ذات شادی چیزی بودنی نیست بلکه مسئله ای شدنی است و برای این شدن، امکاناتی لازم است… و همینطور برای تمامی ایده آل های فوق…
هدف از این نوشتار جلب توجه خوانندگان به مبحث زمینه و زمینه سازها بود زیرا هیچ درختی معلق در هوا نمی روید، زمینه ای برای این رویش لازم است که مربوط به خودِ درخت نیست…
