تولید کنندگان و بازاریابان محصول زیتون شور، محصولات خود را در شیشه هایی روانه ی بازار می کنند که حالت محدب دارند. این تحدب باعث می شود که زیتون های درون ظروف شیشه ای در نظر مخاطب، کاملا بزرگتر از آن چیزی که واقعا هستند، به چشم بیایند.
من خود شخصا چندین بار قربانی این حقه قرار گرفته ام. در حین خرید، گمان می کنی که زیتون های بزرگی به چنگ آورده ای و چون از آنجاییکه درِ این شیشه ها همواره بسته است، فرصت امتحان کردن اندازه ی آن ها را نداری. اما وقتی پس از خرید، درِ شیشه را باز می کنی، هر چقدر زیتون از شیشه بیرون می آوری، خبری از آن زیتون های بزرگ که اول بار نظر تو را به خود جلب کرده بودند، نیست. پس آن ها کجا رفته اند؟! آن ها جایی نرفته اند! آن ها اصلا از اول وجود نداشته اند. من اسم این پدیده ی روانشناختی را که شاید چیزی جز یک خطای دید ساده نباشد، “اثر شیشه ی زیتون شور” گذاشته ام، اثری که خیلی از ما در زندگی به اشکال مختلف قربانی آن بوده ایم.
اما دایره ی اثرکرد این مقوله متاسفانه خیلی خیلی بزرگ تر از عالم سوپرمارکت ها و ویترین مغازه هاست. این اثر در تمامی جوانب زندگی همه ی ما رخنه کرده است. مثلا کسی مدرک تحصیلی خود را در پشت شیشه ی محدب بازارکده ی زندگی خود گذاشته و بطریقش قصد بزرگ نمایی آن و رسیدن به سود بیشتر را دارد. کس دیگری پیدا می شود که عقبه ی خانوادگی خود را بجهت بازاریابی در راستای نیل به مقاصد سلطه طلبانه ی خویش، پشت ویترین بزرگ نما قرار می دهد و کسان دیگری نیز پول، سن، اخلاقیات و ده ها چیز دیگری از آن دست را!
زیتون های شوری که در اصل همگی ناقص، خُرد و نرسیده اند اما در ظاهر رنگ و لعابی ویژه و بزرگی چشم گیری پیدا می کنند. البته مخاطب آگاه همواره فریب نخواهد خورد. ما اگرچه در دام زیتون فروشان متقلب گیر بیافتیم، اما بزودی یاد خواهیم گرفت که متاع معامله را ورانداز کنیم. وراندازی که از خلال ویترین نبوده و به خوبی نشان خواهد داد که ادعاها هرگز به آن بزرگی که به نظر می آیند، نیستند!
لایک
?