برای آنکس از اقشار ….. که برای احقاق حقوق خود می جنگد، مظلوم نمایی خطایی نابخشودنی است. ایشان می بایست بنحوی رفتار کنند که گویی از قانونی مسلم در حال دفاع کردن هستند. مثلا گویی در حال دفاع کردن از گردی کره ی زمین هستند. قاعدتا افرادی که از یک قانون مسلم دم می زنند برای جلب موافقت مخالفین ابدا مظلوم نمایی نمی کنند.
ایشان بنحوی رفتار می کنند که صد در صد حق با خودشان است و بنوعی در لحن کلامشان (بشکل مضمری) اظهار تاسف نسبت به ناباوران ابراز می دارند. این منشِ حق به جانب بودن (بشکل مثبت) هیچگونه اشتراکی با پدیده ی مظلوم نمایی ندارد.
از آنجاییکه اکثریت جامعه هرگز به درکی از موقعیت ….. نخواهند رسید، پس تلاش در راستای مجاب کردن آن ها امری نه چندان سودمند است، علاوه بر آن وقتی شما دیگران را در جایگاهی قرار می دهی که گمان کنند افرادی مهم و وزنه هستند بنحویکه به رسمیت شناختن و یا نشناختن هستی و حقوق شما در اختیار آن هاست، بشکل بیمارگونه ای احساس برتری و مهم بودن به آنها دست می دهد و این آفت، رسیدن به مطلوب را بسی دشوارتر خواهد ساخت زیرا که گمان خواهند کرد در برابر خرج این برتری حال می بایست امتیازی به دست آورند.
بر عکس، در گیر و دار احقاق حقوقتان می بایست به شکلی رفتار کنید که گویا جلب نظر ایشان و یا عدم آن کمترین اهمیتی در روند ماجرا ندارد و تمامی صحبت هایی که با آن ها می شود صرفا از جنس “محض اطلاع” شماست و این به نفع خود آنان است که با این جرگه همکاری کنند زیرا نپیوستن به آن تبعاتی خواهد داشت که متوجه خود آنهاست.
در کل ….. را سفارش می کنم به گرفتن موضع برتر در احقاق حقوقشان زیرا که حقیقت چیزی جز اهمیت جایگاه ایشان نیست…
