تنفس ذهن (آ، بِ…) (135-004)

آ، بِ… یعنی هر نفسی که فرو می رود و سپس بر می آید. حرف آ که عملا یک مصوت ساده است (/:a/) و حرف بِ نیز که تلفیق یک صامت و مصوت ساده است (/:bɜ/)؛ هر کدام جداگانه می توانند حرف ما به ازاء و یا بعبارتی نمایش حرفی دم و بازدم فیزیکی باشند.

وقتی نفس را به درون می دهیم، می توانیم در ذهن خود در یک تئاتر ذهنی از تماشاخانه ی ذهن خود بشنویم که می گوییم آ و سپس هنگامیکه بازدم خود را بیرون می دهیم، می توانیم در ذهن خود بشنویم بِ! این شنیدن ها بتوسط گوش ذهن می تواند الگویی ذهنی برای نظم دادن به عملی جسمی باشند.

همانگونه که چپ، راست؛ چپ، راست گفتن های یک فرمانده قدم های یک گردان را با یکدیگر هارمونیک می سازد، فرمان آ، بِ؛ آ، بِ های ذهن (مغز) که فرمانده ی بدن است، می تواند حرکت شُش ها را با هم و سپس با کل ضرباهنگ حاکم بر بدن منظم و هارمونیک سازد.

بجای آ و بِ می توان از حروف دیگری نیز بهره جست، حتی می توان بجای آن ها از سیلاب های دوگانه ی یک کلمه ی واحد استفاده کرد مثلا سیلاب های اول و دوم واژه ی قایق (قا برای دم و یِق برای بازدم) و آن ها را به ترتیب به دم و بازدم ریه ها انتساب داد و با دم در ذهن خود شنید “قا” و با بازدم “یِق”.

اما من برای تنفس معمولی همان آ، بِ را توصیه می کنم زیرا که آ، بِ یعنی آغاز الفبا و آغاز الفبا یعنی آغاز همه چیز و بدین ترتیب به آنچه که در ذهن می شنویم می توان ارزشی تاکیدی داد و آن را چونان یک مانترا با نفس هایمان هماهنگ کنیم و تاکید را به خورد مجموعه ی ذهن – روانِ خود دهیم، بعبارتی زدن دو نشان با یک تیر، هم تنفس و هم نیایش!

این تمرین تنفسی بر اساس این مدل نظم بخش ذهنی، تکنیک بسیار خوبی برای کنترل تنفس زمانبندی شده و منظم خواهد بود…