پیش از این بارها گفته بودم و دوباره نیز خواهم گفت که خوشی، آرامش و شادی ما بیش از هشتاد درصد منوط به تندرستی، رواندرستی، بینایی، شنوایی، سرپا و سرحال بودن و خواب راحت شبانه ی ماست. باقی چیزهای زندگی کمترین درصدی در ایجاد احساس خوشبختی در ما نمی بایست داشته باشد که اگر برای شما دارند، بدانید که بر سبیل خطا می روید.
آنچه سبب ساز خواهد شد تا که ما بیشتر قدر این مسایل را بدانیم، ذات گذرنده ی آن هاست. اینکه هیچ تضمینی وجود ندارد که فردای روز تمامی آن ها را داشته باشیم، تضمینی وجود ندارد که کسی آن ها را از چنگ ما نرُباید، تضمینی وجود ندارد که فردا صبح هنگام از خواب که برمی خیزیم ببینیم که می بینیم و نه برعکس آن! اینکه می توانیم حرکت کنیم و وقتی فضای اطرافمان خفقان آور جلوه می کند، قادریم به راحتی با 2، 3 گام آسان خود را از شر چیزهای اطرافمان برهانیم، این علت اصلی خوشبختی ما می بایست برشمرده گردد.
تراژدی زندگی اینجاست که گاهی برای رسیدن به آن چیزهایی که نقش آنچنانی در خوشبختی مان ندارند، حاضریم که مهمترین چیزهایمان را از کف به رایگان دهیم. آن هنگام است که حتی رسیدن به آن مطلوب پوچ (که در عمده ی موارد هم بدان نخواهیم رسید) دیگر نخواهد توانست آن خوشبختی موعود را برایمان به بار آورد. آن هنگام خواهد بود که از ژرفای وجود احساس غبن خواهیم کرد: معامله ی مهمترین دارایی مان با چیزی موهومی!
چیزهای موهومی پُر زرق و برق، زیاد در دور و برمان یافت می شوند. چیزهایی که متاسفانه خیلی درخشانند اما وقتی در کنارشان قرار می گیریم، می بینیم که ارزش چیزهای دیگری را که بخاطرشان از دست داده ایم، نداشته اند. باید در زندگی مقدار زیادی از منابعمان را صرف نگه داشتن منابعمان بکنیم که در غیر اینصورت همه چیز را از دست خواهیم داد. مهمترین چیزهای جهان رایگانند، آن چیزهایی که برایشان لازم است پول پرداخت کنیم معمولا بنجل هایی هستند که از سر سوداگری فراهم شده و معمولا بر دست صاحبانشان باد کرده اند…
درود بر دی‌داد گرامی؛
نوشتار بسیار زیبا و آموزنده‌ای بود.
سپاسگزارم.
متاسفانه امروزه نمیشه فقط برای دل خودت زندگی کنی یا حداقل من نمیتونم اگه اینی که من گفتمو قبول کنید باید به بنجل ها اهمیت داد و برای به دست آوردنش تلاش کردو منابعتو خرج کنی یا یک چیزتو از دست بدی تا اون چیزیو که دوست داری بدست بیاری حالا بماند که آیا ارزش از دست دادن اون داراییتونو داشته یا نه؟
ولی کاملا با این نوشتار موافقم.
نگرگاه شما کاملا درست است. از آنجاییکه گویا همگی همینگونه رفتار می کنیم، من خواستم که این نوشتار را آماده کنم تا بدرصدی نظرمان جلب مهمترین چیزها نیز گردد.