حرکت (138-007)

(جابجایی)

برخی ها حرکت را ذات هستی دانسته اند و برخی دیگر سکون را! برخی نیز تلاش کرده اند که ماهیتی دوجنسیتی به هستی داده و حرکت و سکون را وجوه متفاوت آن دانسته و سعی داشته که این دو مفهوم را بنوعی با هم آشتی دهند. من تلاش می کنم حرکت را نه برای مفهوم هستی بل برای مفهوم جهان مورد واکاوی قرار دهم.

در کیهان (جهان متعین مادی) همه چیز در حال حرکت، شدن و یا بهتر است بگوئیم صیرورت است. در جهان هم اشیاء داریم و هم رویداد. هم ماشین ها داریم و هم تصادفات. پس جهان عملا ماده ی در حال “حرکت رویدادی” است و این یعنی صیرورت! هیچ چیز ثابت نیست. به شکفتن گل شب بو، آیا تابحال نظر افکنده اید؟

اگر شکفتن آن را به نظاره بنشینیم، بعلت سرعت پایین چنین حرکتی، هرگز درک نخواهیم کرد که چه زمانی گل مزبور خواهد شکفت؟! حرکت جهان در راستای گسترش نیز به همین شکل است. این حرکت از آنجاییکه در بازه ی زمانی بسیار طولانی ای رخ می دهد، تبعات آن برای ما قابل درک نیست. هیچ چیزی در این جهان آرام و قرار ندارد…

{جهان، ماده ی در حال حرکت است و این یعنی همانا صیرورت (حرکت و شدن)! / بودن (تز) + نبودن (آنتی تز) ← شدن (سنتز)}