فصل ها (268-007)

(سال پاره ها)

زندگی ما آدمیان نیز همانند یک سال که در ظاهر فرکانسی از حرکت زمین است، قابل فصل بندی است. من زندگی را به 4 فصل 25 ساله تقسیم می کنم. یک زندگی صد ساله آن نوعی از زندگی است که می تواند باعث غبطه ی دیگران شود، البته به شرطها و شروطها! شروط این غبطه آن است که در فصل های این زندگی همانند یک جنگل بزرگ، مراحل بلوغ خویش و تکامل وجودی خود را از سر گذرانده باشی.

1. فصل اول بهار است: تو جوانی، به سرعت رشد می کنی، بزرگ می شوی و هنوز گمان می کنی که عمری بس طولانی را پیش رو داری…
2. سپس تابستان است، شکوفه های موجود بر تن بهاری تو می بایست که به میوه هایی خوشمزه و پخته مبدل گردند، در این بازه از زندگی است که میوه می رویانی… میوه هایت فرزندانت هستند… فرزندان تو یعنی ماحصل زندگی تو…
3. پائیز هم در جنگل بعضا میوه هایی می رویند. میوه های پاییزی از نظر تعداد کمتر از میوه های فصل های دیگرند.
4. و سپس دی می آید، 25 سال آخر عمر در زمستان آن وقتی است که می بایست بیشتر از همیشه بخندی و یاد گذشته کنی…