(رفت و آمد)
دوست نازنینم، جناب آقای س. س. که جزء معدود انسان هایی است که از ایشان تاثیر پذیرفته ام، در یکی از ملاقات های سال گذشته و شاید هم اوایل امسال، نکته ای را خاطر نشان کردند که پندی جهانی است. ایشان فرمودند که نبایست تلاش کنیم که مباحث مطروحه در یک جلسه را همانجا فی المجلس حل و فصل کنیم. این بنظر من یکی از قوانین طلایی معاشرت است.
یکی از عمده خطرهایی که هرگونه معاشرتی را بین دوستان با خطر نابودی روبرو می سازد، بدون شک و گمان همانا خلاف پند فوق عمل کردن است. اکثرا گمان می کنیم که بمجرد مطرح شدن نظری مخالفِ نظر خودمان بایستی سریعا جبهه گرفته و طرف مقابل را تخطئه کنیم. اینگونه معاشرت کردن تمامی جلسات ما با دوستان را به جلسات رسمی و درس گونه مبدل می سازد و مجال هرگونه صمیمیتی را از بین می برد.
حُسن مُعاشرت یعنی اجازه دادن به طرف مقابل برای ابراز خود و پذیرفتن وی بعنوان موجودی منحصر که فضیلتش همان انحصار بفردیتِ ایشان است. من روزی تحت تاثیر داروی آرام بخش این مقوله را تجربه کردم!
{معاشرت یعنی عدم ممانعت…}
