(توانمندی)
مهارت از جنس دانش نیست. مهارت از جنس هنرهاست، پس از اینرو می توان آن را موجودیتی احساس محور دانست و نه عقل محور! مهارت چیزی است که به تجربه و عمل نیازمند است و تعقل و نظر در آن جایی ندارد. اگر مهارت را نظرا و بشکل عقلی مورد برسی قرار دهیم، گفتمانی بوجود می آید که حتی اگر دانش بنیان هم باشد، حقیقتا به آن مهارت منتهی نمی شود.
مهارت یک پای تمامی هنرهاست. مهارت های مختلفی از جمله مهارت رانندگی، بلاغت، اداره کردن و سازماندهی امور و غیره برای اکثر افراد شناخته شده هستند. از اینرو می خواهم در این مجال از مهارت های زندگی سخن به میان آورم. این مهارت ها نیز بمدد تعقل حاصل نمی گردند، بل برایشان تجربه و عمل الزامی است. اگر به خود شانس تجربه ی زندگی و عمل نمودن به آن را ندهیم، مهارت های آن را نیز کسب نخواهیم کرد.
زندگی را بایستی با زندگی آموخت به همان طریقی که راه رفتن را با راه رفتن می آموزیم و نه با محاوره کردن پیرامون آن! یاد گرفتن مهارت های زندگی مشتمل بر یک سری فرآیندهای شرطی شدن کلاسیک و فعال می باشد که در عرصه ی خود زندگی، آدمی را برای ادامه ی راه تمرین می دهند!
