شب آرام تابستانی (057-008)

یکی از زیباترین پدیده های طبیعت، پدیده ی “شب آرام تابستانی” است. تابستان فصلی است که در آن هوا گرم ترین برهه ی خود را از سر می گذراند. این گرما در شب ها فروکش می کند. آسمان خالی از هر لکه ابری است. ماه می درخشد و ستارگان در پهنای آسمانِ شب خودنمایی می کنند. برگ هیچ درختی نمی جنبد. فقط هر از چندگاهی نسیمی خنک وزیدن گرفته و شاخه ها را اندکی می جنباند.

صدای جیرجیرک ها از درون بته های سبز به گوش می رسد. رنگ برگ درختان، سبز پررنگ است. بوی گونه های درختی شب بو در فضا پراکنده است. همه چیز آرام است. طبیعت گویا در حد اعلی تعادل به سر می برد. هیچ چیزی این سکون مقتدر را در هم نمی شکند. حشرات شب رو در باغچه ها به فراخور طبیعتشان به این سو و آن سو می روند. چیزی این عظمت را نمی جنباند.

شب آرام تابستانی بنوعی مبین بلوغ طبیعت است: بلوغ و بزرگسالی. اگر بزرگسالی به آن نحو که می بایست تحقق یابد، رخ دهد؛ با نوعی تعادلِ استوار توامان خواهد بود و این استواری متعادل خود را در شب آرام تابستانی به بهترین شکل ممکن نشان می دهد. برخورد با و تکریم شب آرام تابستانی بنوعی درک عظمت تحقق کمال در زندگی است.

کمال با نوعی سکون و ژرفا همزاد است و این دو خود را در شب آرام تابستانی بخوبی به رخ هر بیننده ای می کشند. شب آرام تابستانی یعنی می توان در سکون به تعادل رسیده و کامل گشت…