در نظریه ی روابط بنیادین در وجود آدمی، تمام هستی را به دو ماهیت مستقل ماده و رابطه می شکنیم. یعنی تمامی پدیده های (پدیدارهای) موجود در هستی یا از جنس ماده هستند و یا از جنس رابطه. ماده عینی است در حالیکه رابطه به وجود آورنده ی ذات متافیزیکی هستی می باشد. زندگی بطور کلی یک روش است. روش چیزی جز مجموعه ای از رویه ها نیست. رویه ها مجموعه ای از روابط هستند و روابط مجموعه ای از رابطه ها.
مبحثی که در این مقاله سعی در شناخت بیشتر آن داریم، مقوله ی رویه است. همانطور که پیشتر اشاره شد، رویه مجموعه ای از رابطه هاست. برای تلفیق دو مقوله ی زمان و رویه، لازم است که در وهله ی اول مفهوم زمان در روابط بنیادین مورد بررسی بیشتر قرار گیرد تا بتوان به تعریفی از این مفهوم رسید.
زمان (Time):
طبق نظر روابط بنیادین، زمان چیزی جزء یک مفهوم شناختی در ذهن انسان نیست، از اینرو مفهوم زمان را می توان در ارتباط بسیار نزدیک با مفهوم حرکت دانست. در علم فیزیک مفهوم زمان بصورت مستقل قابل توضیح نیست و برای توضیح آن به مفهوم حرکت نیازمندیم. پاندول ساعت مثال بسیار خوبی برای درک این وابستگی است. اگر در یک ساعت، پاندول از حرکت بایستد، زمان نیز از گذشتن باز خواهد ایستاد. بنابراین در تمام هستی بمدد مفهوم حرکت، مفهوم شناختی دیگری در ارتباط با این مفهوم شکل می گیرد که عملا چیزی جز یک شاخص برای شمارش حرکت نیست.
برای اینکه مفهوم شناختی زمان معنای ثابت همیشگی و کیهان شمول داشته باشد، می بایست حرکت پدیدار خاصی شاخص اندازه گیری آن قرار بگیرد. در دانش فیزیک، حداکثر سرعت کائناتی مربوط به پدیدار نور است که سرعت آن تقریبا 300 هزار کیلومتر در ثانیه (در خلاء) نظر گرفته می شود. هیچ چیز در تمام هستی نمی تواند بالاتر از سرعت نور حرکت کند، از اینرو با توجه به این سرعت می توان به شاخصی برای اندازه گیری مفهوم شناختی زمان دست بیابیم. با این تفاصیل می توان نتیجه گرفت که یک ثانیه مدت زمانی است که در آن نور قادر به طی مسافت 300 هزار کیلومتر می باشد.
از آنجاییکه حرکت صرفا در زمان حال امکان پذیر است، میتوان نتیجه گرفت که تنها زمان واقعی، زمان حال است و مفاهیمی مثل زمان گذشته و آینده عملا مفاهیمی غیرواقعی ولی حقیقی هستند. گذشته چیزی جز یادآوری حرکات یک سوژه ی شناسای خاص در زمان حال نیست که خودِ این یادآوری هم صرفا در زمان حال ممکن است. زمان حال عملا تنها فاز زمانی وجود می باشد که واقعی است و بشکل واقعی وجود دارد در حالیکه گذشته و آینده عملا اسامیِ صوری هستند که به حرکات پیشین ما در همین فاز عینی (حال) نسبت داده می شوند.
بطور کلی در روابط بنیادین قایل به اصل اصالت حال هستیم. بدین معنا که حال هرگز نمی گذرد، پس بالنتیجه همواره حال است.
اعمالی که ما در گذشته انجام داده ایم عملا حرکاتی بوده اند که در زمان حال انجام شده و به پایان رسیده اند و اکنون صرفا مسایلی ذخیره شده در لایه ی روان ما هستند. محور زمان روابط بنیادین توانایی نشان دادن این مطلب را بشکل بهتری داراست.
پس می توان بشکل کلی نتیجه گیری کرد که تنها زمان ممکن برای انجام حرکت در زندگی انسان، زمان حال است. اثبات گزاره های زیر از موارد فوق الذکر بشکل منطقی انجام می پذیرد:
* اصل اصالت حال:
← حال هرگز نمی گذرد، پس
← همواره حال است، پس
← از همین حالا
* رویه: مجموعه ای از کوانتوم های حرکتی (حداقل دو کوانتوم)
* رابطه: ظرفی متافیزیکی (وجودشناختی) است که کوانتوم حرکتی در آن عملی می شود.
زمان را میتوان شاخصی برای شمارش حرکت دانست. آزمایش هایی در علوم لازم هستند تا کمترین حرکت ادراک پذیر و معادل زمانی آن محاسبه گردد. در نظریه ی روابط بنیادین حداقل واحد زمانی قابل درک بتوسط آدمی زمان یک ثانیه در نظر گرفته می شود که میزان حداکثر حرکت ممکن در این زمان در فاز ماده مسافت 300 هزار کیلومتر می باشد. شاید واحدهای زمانی قابل ادراک کوچکتری برای انسان قابل درک باشد ولی چیزی که مهم است این است که در واحدهای زمانی کوچکتر، میزان حرکت در فاز ماده نیز لاجرم کمتر خواهد بود.
با تلفیق مفهوم فلسفی زمان (شاخصی برای شمارش حرکت ها) با رویه های موجود در زندگی می توان به یک تقسیم بندی ساده از مفهوم رویه ها دست یافت که به توضیح آن ها می پردازیم:
تمام اعمال موجود در زندگی را می توان به یکی از 3 نوع اصلی رویه های فوق الذکر فروکاهش داد.
مثال ها:
- من از امروز سیگار نخواهم کشید ← (نکته) اگر پایانی مشخص نشود ← نیمه زمان محور نوع اول
- من راه می روم ← نازمان محور
- من از امروز تا پایان سال بستنی نخواهم خورد ← زمان محور
- من فقط تا پایان امسال به کتابخانه خواهم رفت ← نیمه زمان محور نوع دوم (بشرطیکه فرد در هنگام تصمیم از اینکه دیگر در آینده به کتابخانه نرود، مطمئن باشد.)
در تمامی زندگی می توان هر گونه پدیداری را به مفهوم رویه ها فروکاهش داد و به درک صحیحی از موقعیت ها دست یافت.
……….
تاریخ نگارش: 88
