برخی ها بر این باور هستند که ارتباطی بین دما و گذر زمان وجود دارد. مثلا یک پاکت شیر استریلیزه در یخچال 5 روزه فاسد می شود اما اگر همین پاکت را منجمد کرده و در فریزر قرار دهیم، می توان تا 5 ماه آن را سالم نگه داشت. در اینجا فساد شیر یعنی گذر زمان بر آن و اگر بتوان فرض کرد که شیر و فسادش بجای 5 روز در 5 ماه رخ می دهد، آنگاه ما توانسته ایم با پایین آوردن دما، گذر زمان را کند کنیم.
اما این یک پندار ناقص است. زیرا شیر در یخچالی قرار دارد و آن یخچال در خانه ای و آن خانه در شهری که بجای 5 روز، 5 ماه مستهلک شده اند. در سیستم ایزوله ی فریزر زمان کند نشده است بلکه یک فرآیند شیمیایی کند شده است و نه تمامیت سیستم. من می خواهم دوباره تاکید کنم که هیچگونه ارتباطی واقعی فیمابین زمان و دما وجود ندارد.
فرآیند فساد در اثر نوعی حرکت ملکولی رقم می خورد و در دمای پایین تر این حرکت کندتر شده و در نتیجه این فرآیند به تعویق می افتد اما این اصلا بدآن معنا نیست که زمان برای سیستم نمی گذرد زیرا عمرسنجی کربن های درون این پاکت شیر در این دماها (مثلا دمای فریزر) تغییری را از سر نخواهد گذراند.
گذر زمان مسئله ای در ارتباط با حرکت ذرات بنیادین تشکیل دهنده ی اجسام است و این ذرات و حرکاتشان متغیری از دما نیست، پس در کل بحث انجماد چیزها (مثلا آدمی) برای متوقف کردن جریان زمان بر وی، چیزی جز یک خلط علمی پوچ نیست.
