یکی از دانشجویان من درصدد طراحی یک پوستر با موضوع احترام به عقاید دیگران بود. تصمیم گرفته بود که اثر مزبور نمایش دهنده ی دو انسان با درختی روییده از کاسه ی سر هر کدامشان باشد. با راهنمایی من قرار بر آن شد که دو درخت مزبور در عین شبیه به یکدیگر بودن، برگ های متفاوتی داشته باشند تا این مسئله بنوعی تداعی کننده ی تفاوت اندیشه ها باشد.
اسم پوستر را “تفاوتیسم” بمعنای مکتب اصالت تفاوت گذاشتیم. این نام اگرچه یک نام نچندان خوش-ساخت است اما می رفت که هارمونی ویژه ای با تِم اثر که یک کار پُست-مدرن بود، داشته باشد. تفاوتیسم بنوعی اشاره دارد به اصالت گونه گونی ها.
تا بدین جای تاریخ فلسفه، همگان از اصالت های متفاوت دم زده اند. کسی اصالت را برای ایده یا آرمان در نظر گرفته است. کسِ دیگری اصالت را از آنِ تجربه می داند، اما احتمالا در اندیشه ی پست مدرن، اصالت به خود تفاوت تعلق پیدا کرده است. پست مدرنیسم را می توان مکتب اصالت تفاوت ها دانست.
نوعی پلورالیسم (چندانگاری) شناختی در این مکتب موج می زند: اینکه بخواهیم بفهمیم به اندازه ی تمامی افراد این گِرد-زمینِ یگانه، اندیشه ی اصیل وجود دارد. درخت اندیشه های ما اگرچه برگ های متفاوتی دارد، اما همین برگ ها قادرند که خوراکی برای بشریت تهیه کنند، شاخه هایی را بپوشانند که سایه ساری برای آدمیان بوده و سرآخر پرندگانی یکسان بر آن ها لانه کنند.
11732
