(As for Happiness)
{مهمترین تجلی خرد، مهربانی است.}
شادی را می بایست در درون جست. شادی هرگز مقوله ای بیرونی و یا از بیرون نیست بلکه مقوله ای از درون است. شادی از درون می جوشد و به بیرون زبانه می کشد. شادی درونی است. راه رسیدن به شادی عقلانی بودن است. شاد بودن همانا اخلاقی بودن است. منطقی بودن تضمین شادی است. کل گونگی همانا راه حصول شادی است.
یک انسان شاد، یک انسان زیباست. زیبا بودن همانا شاد بودن و شاد بودن همانا کل گونه بودن است. برای شاد بودن می بایست به اعمالی دست زد که در راستای خواست هستی باشد. برای قرار گرفتن در این راستا باید به عقل در ساحت عمل یعنی همان وجدان اشاره کرد. وجدانِ ما راه شادی را برای ما نمایان می سازد.
برای شاد زیستن در هر واحد حرکت از ما که برای ما به آگاهی می آید، می بایست عقلانی حرکت کرد. زبان در انتقال این مفاهیم در سطح پایین تری قرار دارد، پس برای رسیدن به این مفاهیم می بایست از سطح زبان transcend کرد. فرا رفت و به این ساحت مفاهیم رسید. در این نظریه ی بی کلام، شادی نیازمند فرارفتن است، نه گزافه گویی… شادی بیرون از ما نیست، شادی از اندرون است!
دیداد عزیز منظورتون از اینکه باید از زبان فراتر رفت چیست؟