طراحی غیرهوشمندانه (059-009)

چند سالی است که نظریه پردازنماها به سرکردگی چند شارلاتان علم در آمریکا بر طبلی می کوبند به نام “نظریه ی طراحی هوشمند” که بخواهند این مجموعه اراجیف را به مثابه رقیب نظریه ی تکامل از خلال انتخاب طبیعی داروین به خورد مردم جهان دهند.

در این شبه-نظریه که آن را می توان از مصادیق مدرن خلقت باوری کلاسیک دانست، تلاش شده است که نشان دهند برخی از ارگان ها (مثلا چشم عقاب) آنچنان پیچیده هستند که هرگز نمی توانند محصول تصادفِ صِرف بوده و حتما یک طراح آن ها را پیش از ساخته شدن طراحی کرده است!

من در اینجا قصد ابطال کردن این ادعاها را ندارم، زیرا که قبل از من بزرگترین طبیعی دانان بخوبی سیلی های محکمی چپ و راستِ ایشان زده اند، بلکه هدف من اشاره به نقص های فیزیولوژی موجودات بویژه خود انسان است.

انگشت های پا در گونه ی آدمی که مشابه قاچ خورده ی سُم و یا پای پستانداران دیگر است، بنحوی غلط در کنار هم چیده شده اند که متناسب ایستادن آدمی نیستند.

اگر پاهای ما طراحی شده بودند هرگز نمی بایست که طول انگشتان در راستای شست به سمت انگشت آخر کوتاه شود زیرا این مسئله توامان با قوس کف پا و استخوانبندی مچ سبب می شود که نوزاد آدمی در حفظ تعادل خود دچار مشکلات جدی باشد.

شکل انگشت های پا بخوبی نشان می دهد که پاهای ما طراحی نشده و ما “چارپایانِ دوپا-شده” صرفا از این عضوها در گذر زمان بشکل دیگری بهره برده ایم.

پانوشت: طراحی هوشمند مجموعه استدلالاتی شِبه علمی در جهت اثبات فرضیه ی غیرعلمی خالق با ظاهری علمی است.