جمله ی حکمت آموزی در زبان انگلیسی می گوید: “آنچه را که در مقابلش بایستی، در مقابل تو خواهد ایستاد.” هدف از اشاره به این جمله، پرداختن به مقوله ای است که سهم بسزایی در شادی انسان داراست و آن هم “پذیرش بی قید و شرط و بدون مقاومت افکار و احساسات ناخوشایند” است.
پیش از ورود بیشتر به این مسئله لازم است که نیم نگاهی به رابطه ی بین افکار و احساسات داشته باشیم. افکار و احساسات آدمی ارتباطی تنگاتنگ با یکدیگر دارند بنحویکه افکار ما احساسات ما را سبب شده و احساساتمان نیز به افکارمان جهت می دهند. بعنوان مثال اگر کسی هجمه های فکری در رابطه با اتفاقی در گذشته ی خود داشته باشد بشکلی که در این حوادث وی قربانی یک خیانت بزرگ باشد، این افکار می توانند حس خشم را در وی شعله ور سازند (نکته: سازوکار بوجود آمدن این حس دردآور مبتنی بر مقولات شرطی شدن کلاسیک و ابزاری است.)
در ادامه حس خشم دوباره وی را به سمت تفکر بیشتر دراین باب سوق داده و جریانی آغاز می گردد که ویرانگر است. راه رهایی از این چرخه جز با پذیرش افکار مرتبط با خیانت و خشم منتج از آن نخواهد بود، جوریکه مقاومتی وجود نداشته باشد تا افکار و احساسات مرتبط با آن، پایداری کنند. تمرین مراقبه بقسمیکه تلاش کنیم افکار و احساسات ناخوشایند خود را یافته و با آن ها مصالحه کنیم، تمرین بسیار راهگشایی است.
اگر نخواهیم به بستنی فکر کنیم، همواره به بستنی فکر خواهیم کرد… چاره پذیرش فکر بستنی است و دیگر هیچ… تا بی اختیار فراموشش کنیم…
12025
