یکی از مقولات بسیار مهم در حوزه ی سلامت روان، مسئله ی self-help (خودیاری) است. خودیاری یا کمک به خویشتن یعنی اینکه فرد بداند که تنها خودش است که در مسیر بهبود حرف اول و آخر را خواهد زد. تا کسی خودش نخواهد، هیچ کس یارای کمک کردن به او را نخواهد داشت.
کمک به خویشتن یک مسئله ی کلیدی و حیاتی است. هر کس که از مشکلی در زمینه ی سلامت روان و شخصیت در رنج است، برای بهبودی لازم است که در راستای این اصل حیاتی ابرام ورزد.
معمولا افراد برای بهبودی به نوعی از انگیزه نیاز دارند. شخص از خود می پرسد که انگیزه ی من برای این تغییر چیست؟ مثلا برای کسی یارش و یا فرزندش انگیزه ی بهبود می شود. برای کس دیگری والدینش و برای کس دیگری نیز ارزشی که در کار دلش خلق می کند. بی شک کمک به خویشتن نیز می تواند انگیزه ای برای بهبود باشد.
اگر فرد بداند که خویشتنش نیازمند کمک است، آنگاه بعنوان پیشکش کننده ی این کمک، قادر خواهد بود که انگیزه ی ادامه دادن پیدا کند و از سر این ادامه دادن بهبود یابد زیرا که استمرار این مسیر خروجی مشخصی دارد. او یاری رسان خویشتن خواهد شد و از تجمیع این یاوری ها، بهبود مدنظر حاصل می گردد.
خودیاوری از اهمیت بسزایی برخوردار است. هر آنکس که از شرایط بغرنج روانی رنج می برد، مستحق کمک است و چه بهتر که در گام اول خودش برای کمک به خویشتنش داوطلب شود. آنانی که می توانند خود را یاری داده و کمک رسان خویش باشند، معمولا یاری دهنده ی سایرین نیز خواهند بود.
کمک به خویشتن انگیزه ای مثال زدنی برای تغییر اوضاع در هر شرایطی است. پس باشد که به خود کمک رسان باشیم.
12216
