ایرانیان مردمان خوش چهره ای هستند. این نظر من بعنوان یک ایرانی نیست، بلکه اکثر دوستان غیرایرانی من مکررا بر این موضوع تاکید کرده اند. البته تمامی ملیت ها افراد خوش چهره دارند، اما عموم ملیت های جهان چهره ی ایرانی ها را بالاتر از متوسط جهانی (از بابت زیبایی) ارزیابی می کنند.
یکی از علل این زیبایی شاید پربار بودن انبان ژنتیکی مردمان سرزمین ایران باشد که در گذر زمان از اقوام مختلف چیزی به یادگار نزد خود نگه داشته است. علیرغم این چهره ی زیبا، ایرانی ها اخلاق چندانی خوبی ندارند. البته این معمولا گزاره ای صحیح است که «افراد خوش چهره، افراد چندان خوش اخلاقی نیستند» زیرا خوش چهره بودن برای مورد توجه واقع شدن کافی است و دیگر نیاز چندانی به اخلاق خوب برای «دیده شدن و باقی ماندن» نیست.
عده ای بر این باورند که عصبی بودن و بداخلاقی ایرانی ها ریشه در موقعیت سخت اقتصادی – اجتماعی حال حاضر ایران دارد. اما من بر این باور نیستم زیرا من از آن زمانی که به یاد دارم (بیش از سه دهه)، ایرانی ها کم و بیش مردمانی بداخلاق و عصبی بوده اند.
البته اگر این مشکلات به همین سه، چهار دهه هم مربوط شوند؛ دیگری چیزی که چهل سال به خورد یک ملت رفته باشد، یحتمل به همین راحتی ها از روان ایشان جدا نشود. امید داریم که با بهبود اوضاع این مملکت، اوضاع خلق و خویی ما ایرانیان نیز (نه بشکل یک شبِ، بل بصورت تدریجی در گذر دهه ها) بهتر شود
سایر موارد را هم که همگی به خوبی می دانیم. ایرانی ها بعلت مادینه بودن ضمیر ناخودآگاه جمعی شان: احساسی، مهمان نواز، نجیب و خجالتی، تک رو، حسود و غیرتی، تجمل گرا و غیره هستند.
12295
