در یکی، دو سال اخیر، پدیده ای در تهران رایج شده است که فکر نمی کردم اینقدر پا بگیرد، اما متاسفانه روز به روز در حال گسترش است.
جوانان غیرتهرانی (بویژه از شهرهای غربی کشور) ابتدای هفته بقصد مسافرکشی به تهران آمده و پس از پنج، شش روز کار کردن، به شهرشان باز می گردند تا هفته ی بعد. این جوانان در خلال هفته شب ها در همان اتومبیل خود می خوابند.
این خیلی دردآور است که جوان (بعضا تحصیل کرده) برای امرار معاش اینگونه مسخ شده و همچون یک کارتن خواب روزگار به سر کند. آشیانه که هیچ، جوان رشید این مملکت حق استفاده از یک توالت متعلق به خود را ندارد. هفته ای یک بار در شهر خودش حمام می رود و خوراک گرم هم نمی خورد.
……….
چند باری عده ای از این رانندگان با من در مسیر درد و دل کرده اند. یک مرد بالغ مثل یک بچه اشک ریخته است که فلان مشکل و بهمان گرفتاری را دارد. من آدمی احساساتی نیستم اما از دیدن غم این عزیزان به هراس می افتم. گمان می کنم مدت هاست که مرده اند و فقط جسمشان عاریتی در خدمت دیگران است.
در مناطق خلوت تهران، شب هنگام، قطاری از خودروهای عمدتا پراید، اقامتگاه و خوابگاه عده ی زیادی از این قشر هموطنان ماست و جامعه نیز در خواب غفلت… بی شک مشکلات جسمانی، روانی و زندگی این انسان ها بزودی همه را درگیر خواهد ساخت.
12372
بله با شما موافقم.بنده حتی شاهد یک نزاع خیابانی بین این دست از رانندگان و رانندگان تاکسی خطی تهران بوده ام.