فناوری یا علم ابزار بخشی لاینفک از حیات آدمی است. نه تنها آدمی بلکه گونه های قبل از ما نیز تحت قوای حل مسئله که ذاتی مغزشان است، از ابزارها بهره می برند. راکون بتوسط تکه چوب های نازک، خوراک خود را از میان شیار درختان بیرون می کشد.
میمون با یک چوب عصامانند در دل رودخانه به دنبال گُدار گشته و ضمن عمق سنجی آب، راه خود را به آن سو پیدا می کند. پرندگان و یا سگ های آبی نیز با هرچه که دم دستشان باشد لانه و یا سد حافظ می سازند که بتوانند بهتر زندگی کنند. فناوری تماما همین جنبه ی عملی دادن به آگاهی هایمان در باب جهان در راستای یک زندگی بهتر است.
عده ای صدالبته ره افراط و تفریط پیش گرفته و از این سو و یا آن سوی پشت بام سقوط کرده اند. آنان یا فناوری را در مقامی بالاتر از آگاهی نشانده و یا اینکه آن را تماما نکوهش کرده اند. من شخصا در آرا خود بطرق مختلف شکلِ سبز، منطبق، سازگار و سازنده ی فناوری را ستوده و آن را مسیر توسعه ی حیات بشری می دانم.
انسان بدون فناوری انسان نیست. انسان فناوری را سبب شده و حال فناوری توسعه ی انسان را سبب می شود. این از نشانه های کم خردی است که بخواهیم فناوری را مسبب مشکلات زندگی شخصی و اجتماعی انسان ها و یا معضلات زیست محیطی بدانیم. هر چیزی در این باره (معضلات) محصول کم خردی انسان است و نه فناوری.
فناوری همان چاقویی است که یا در دست جراح جان می بخشد و یا در دست قاتل، جان می گیرد. من به روند توسعه ی فناوری خوش بین بوده و جهان آینده را در ید قدرت فناوری های سازنده می بینم…
12408
