نام عبارت آشنای «انتخاب طبیعی» زیاد به گوشمان خورده است، اما عبارت «انتخاب مصنوعی» عبارت چندان نام آشنایی نیست. انتخاب طبیعی مکانیسمی است که از طریق آن گونه ها بشکل طبیعی متنوع شده و در گذر زمان فرگشته می شوند. انتخاب مصنوعی نیز تقلیدی از این همین جریان طبیعی است با این تفاوت که آدمی در تحقق آن نقش اساسی دارد. برای روشن شدن مطلب به یک مثال مهم می پردازم.
شنیده ایم که می گویند سگ بهترین دوست انسان است. اما چرا و چگونه؟ علت اصلی این مسئله ریشه در تکامل مصنوعی سگ دارد. سگ بشکل طبیعی در دل طبیعت تکامل نیافته است و عملا محصول دخالت آدمی در جریان تکامل بشکل مصنوعی است. آدمی سگ را از گرگ مشتق ساخته و در طول حیات چند ده هزار ساله ی خود که به آن کیفیتی بخشیده است که مبین همان گزاره ی فوق قلمداد می شود، یعنی اینکه سگ بهترین دوست انسان است.
سگ ها در جریان تمدن انسانی نقش مهمی ایفا کرده اند، نقش هایی از جمله نگهبانی، همکاری در نگهداری از گله ها، نگهداری از کودکان آدمی و غیره… امروزه این نقش ها تنوع بسیاری یافته و حتی سگ ها در کشف جرایم مواد مخدر، حملات تروریستی، یافتن جنازه ها و یا افراد گم شده در دل آوار و غیره نقش بی بدیلی دارند. سگ های پلیس، سگ های راهنما و یا سگ هایی که از افراد نابینا مراقبت کرده و ایشان را در انجام امور یومیه شان مددرسان هستند.
وقتی چندین هزار سال قبل آدمی توانست که به گرگ های کمتر وحشی نزدیک شده و از بین آن ها دوستانی را انتخاب کرده و سپس خصلت وفاداری (عطوفت بین پستانداران) را نسل به نسل در آن ها پرورش دهد، عملا در حال فرگشت دادن گونه ای بود که می رفت جزیی از تمدن چند هزار ساله ی بشری باشد.
12516
