هستی با ما از آن طریقی گفتگو می کند که ما بدآن آشناتر باشیم. فرض کنید که ما به دو زبان مسلط باشیم، اما کسی از مخاطبان ما به یکی از آن ها مسلط باشد و به زبان دیگر آشنا، آنگاه در رابطه با مهمترین مسایل، ما با آن زبانی که او بدآن تسلط کامل دارد، با او وارد گفتگو خواهیم شد. این طریق عقل و تجربه است. مسایل مهم لازم است که با دقتی ویژه منتقل شوند، پس ما قطعا به سراغ زبانی خواهیم رفت که برای مخاطبمان راحت تر باشد.
هستی نیز به همین طریق رفتار می کند. اگر ما در دانش خبره شویم، هستی از طریق دانش با ما مربتط خواهد شد. اگر ما شیفته ی ادبیات و هنرها هستیم، هستی این زبان را برای ارتباط با ما برخواهد گزید. اگر ما عاشق رنگ ها، تاریخ ها و یا انسان ها هستیم، پیام هایمان از هستی را از همین کانال ها دریافت خواهیم کرد. پیام هایی که اگرچه به زبان های مختلف عرضه می شوند اما معنی همه ی آن ها یکی است.
«من یک دانش آموز هستم. آئی اَم اِ ستیودِنت. ایش بین شتودِنت. انا محصل.» زبان ها با هم فرق دارند اما معنا یکی است.
آن چیزی که یک فیلسوف در فلسفه می بیند، همان را یک دانشمند در علم پیدا کرده و همان چیزی که به هنر ادا می شود، همان چیزی است جهان بینی های حقانی به انسان عرضه می کنند. حقیقت اگرچه لخت و عور است اما می تواند به لباس های گونه گون ملبس شود.
پس به انجام آن کار دلی که دوستش می دارید مشغول شوید اگر خواهان آن هستید که هستی پیامی به شما بدهد. پیام شما از جانب هستی از خلال همان کار دلتان یعنی کاری و زبانی که بدآن مسلط هستید به شما تحویل داده خواهد شد. آستین ها را بالا زده، کار دل را بیآغازید و بزودی پیامبری خواهید بود که پیامی از دل هستی شنیده است.
12625
سلام و درود و عرض ادب و احترام
پستی از شما در نقد کاپیتالیسم و سرمایه‌داری خواندم که حرف دلم بود.
خواستم تشکر کنم.
بهترین‌ها،
ابوالفضل دانائی
نگاه و برداشت قابل تاملی بود.بسیار سپاسگزارم🙏🙏