مردمان هر نسل شباهت های خاصی به یکدیگر دارند و این خصلت های مشابه از هر نسل به نسل دیگر تفاوت هایی را از سر می گذراند. در این نوشتار قصد دارم که به خصوصیاتی چند از مردمان ایران متعلق به دهه های اول و دوم قرن جاری (قرن چهاردهم) تقویم خورشیدی مان بپردازم. مردمانی که درحال حاضر بین هفتاد و چند تا نود و چند سال سن دارند.
پدر خود من در این بازه ی زمانی به دنیا آمده بود و من از کودکی با مرام و مسلک این نسل آشنا شدم. پدر من و دوستان و همکارانش همگی کیفیات مشترکی داشتند که من بعدها این کیفیات را خیلی پررنگ در افراد دیگری نیز از همان نسل دیدم.
یکی از ویژگی های بارز این نسل از مردم (بویژه شهر تهران که من در آن به دنیا آمده و پرورش یافته ام) تاکید بسیار زیاد آنان بر سحرخیزی، درستکاری و سختکوشی است. ایشان جوری تربیت شده و در زیست-جهانی منحصربفرد زیسته اند که در آن سحرخیز نبودن نوعی جرم محسوب می شود و همگی شان شدیدا بر این ارزش تاکید می کنند.
جنبه ی بعدی مسئله ی درستکاری است. آن ها به حق دیگری (بویژه حق مالی دیگران) احترام بسیار زیادی می گذارند و امکان ندارد که چوب کبریتی از اموال دیگران را تصاحب کنند. پدر یکی از دوستان که پیرمرد نود و چند ساله ای است در مغازه ی خود در بازار برای اجناس سنگین هم از سنگ ترازوی 50 گرمی استفاده می کرد که حق مشتری ضایع نشود. فکرش را بکنید برای خریدهای چند کیلوگرمی، او با تولرانس 50 گرم کار می کرده است و حتی حاضر نبوده که دورریز جنس مشتری را نیز بدون اجازه ی وی در مغازه نگه دارد.
و مسئله ی سوم نیز سخت کوشی های افراطی ایشان است که کار را نوعی جوهره دانسته و بدون فعالیت جسمانی هیچگونه حقی برای خود قایل نیستند. این خصلت ها و این دسته از مردمان نازنین در حال انقراض بوده و وصف آن ها بزودی در کتاب های داستان خوانده و شنیده خواهد شد.
12627
البته اونموقع هم افرادی بودند که حق مردم رو می خوردند .
مصداق اون . ضرب المثل ، علم علم و درد ورم ، زری که نبود تو ی علم .
ولی شاید اگر افراد ی که به حق خودشون قانع بودند اونموقع بیشتر بوده یکی از دلایل اون ، احساس امنیت اجتماعی بیشتری بوده که داشتند و انسانها معنوی ترو یا به اصطلاح خدا ترس بودند .
دی داد دوست عزیز و بزرگوار
در این دنیا سحرخیزی، درستکاری و سختکوشی ویژگیهای ستودنی هستند. خوشا بحال انسانی با این صفت های ستودنی
به داشتن دوستی عالم و آگاه چون شما، بر خود می بالم.
سپاسگزارم.
جناب دی داد گرامی، متاسفانه امروزه، واژگان ” دیر خیزی ” ، ” دغل و خلاف کاری ” ، ” کاهلی و تن اسایی ” جایگزین جنبه های مثبت مذکور شده و با رفتن بازماندگان نسل قدیم ، کم رنگ و در نهایت فراموش و همانگونه که بیان داشتید،
در اینده به اشاره ای مختصر و موجز در کتاب های داستان خلاصه می شود و تلاش اقلیتی از آدمیان (کسانی که با این فرهنگ بار امده و بزرگ شده اند) برای حفظ و پاسداری ازآن نتیجه ای نخواهد داشت. سپاس