از یکی از دانشجویان دوره ی فلسفه ی کاربردی ام هدیه ای به دستم رسید که شکل ویژه ی کادو کردنش برایم حسابی الهام بخش شد و نخستین چیزی که از آن در نظرم جلوه ی خاصی پیدا کرد، جملاتی بود که بر روی آن نوشته شده بودند.
تقریبا سی ثانیه ای مشغول خواندن جملات بودم که متوجه شدم گلچینی از دفتر اول گزین گویه های خودم است و از این بابت حال ویژه ای بر من مستولی شد.
فکرش را بکنید! کسی سخنان خودم را به من هدیه داده است و حقیقتا چه چیزی می تواند که جذاب تر از این باشد؟!
به قول مَثَل انگلیسی:
What goes around, comes around.
(هرچه کنی به خود کنی، گر همه نیک و بد کنی.)
از این رو، خواستم که بمناسبت سال نو تقویم جهانی این کلکسیون از گزین گویه های سال های پیشم را تقدیم کنم به ایرانیان، که سال 2023 می رود که برایشان از مهمترین سال های دوران معاصر در این سرزمینِ کهنِ در حالِ پوست اندازی باشد.
سال نو، بر همگان، خجسته باد.
_______
یک) ما فرار نمی کنیم. ما اینجا می مانیم و چراغ تغییر را روشن نگاه خواهیم داشت.
دو) زیبا یعنی “تو”! همانگونه که هستی.
سه) گمان نکن که فرد خاصی هستی! مطمئن باش که هستی.
چهار) آنقدر خوب هستی که جایگزینی نداری.
پنج) تو “خوب” نیستی! خوب “تو” است.
شش) برای مخاطبت، همانند یک قصه ی شنیدنی و دنباله دار باش.
هفت) کسی نمی تواند که بی خیال تو شود.
هشت) آن در باز می شود. داخل چراغی روشن است.
نه) من شهادت می دهم که تو بی نظیری.
ده) حضورت آن اتفاق خوب زندگی دیگران باشد.
یازده) برایت شادی خُرد و لحظه ای، اما مستمر؛ خواهانم.
دوازده) خودت شاید ندانی، ولی قوت قلب دیگرانی.
– دِی داد
(هدیه ی من به همه ی ایرانیان در سراسر جهان بمناسبت سال 2023 جهانی)
