امروز با دوستی در خلال گفتگوی تلفنی به این اصل رسیدیم که نوابغ افرادی هستند که آن ها را نمی توان در هیچ طبقه، دسته و یا رسته ی عُرفی جوامع طبقه بندی نمود.
از این رو می توان نتیجه گیری نمود که نوابغ صرفا یک ویژگی مشترک دارند و آن این است که هیچ ویژگی مشترکی ندارند زیرا اگر ویژگی مشترکی داشتند آنگاه می شد مبتنی بر آن ویژگی در طبقه بندی جوامع یک طبقه هم به آنها اختصاص داده و ایشان را براحتی در آن دسته جا داد.
نوابغ انسان هایی هستند که انحصار بفردیت بنیادین خویشتن را به منصه ی ظهور رسانده و چون هیچ دو انسانی شبیه به یکدیگر نیستند، لاجرم نوابغ هر کدام از دیگری ممتاز بوده وخصایل نبوغشان به هیچ روی با یکدیگر مشابهت ندارد.
از دید من نابغه کسی است که توانسته است خود را کاملا بشناسد و سپس با علم به کیفیات وجودی خود، آن ها را پرورش داده و به بار بنشاند. نابغه کسی است که خود و تکانه های خلاقانه ی خود را سرکوب نمی نمایاند و آن ها را در تک تک کنش ها و واکنش های خود متجلی می سازد.
نابغه بر این اساس فردی است که از متجلی ساختن هستی خویش و تاباندن نور وجودی خود بر دنیای اطراف ابایی ندارد. نابغه کسی است که بدون هیچ حد و مرزی با خود و احساسات خود صادق بوده و نسبت به آن ها روحیه ی پذیرشگر داراست.
نابغه به خود و دیگران در قبال خواست ها و سایق های اندرونی خود بویژه آن هایی که به آفرینش منتهی می گردند دروغ نمی گوید و بدون کم و کاستی آن ها را ارایه می کند.
من در نابغه بودن اُسکار وایلد کمترین شکی ندارم، هنگامیکه در بدو ورود به آمریکا از وی پرسیدند که چه به همراه دارد؛ بدون هرگونه سرپوش نهادن بر خود و نبوغ خود بیان داشت: “چیزی جز نبوغ خود برای ارایه کردن ندارم…”
تاریخ نگارش: تابستان 93
سوغات نابغه ی ماه دی؛زيبا نوشتيد!