بودن در میان چیزها (302-009)
یکی از تمایلاتی که بشکل حداکثری فرسایشگر روان انسان است، تمایل به کنترل کردن جهان پیرامونمان است. ما به درجاتی بر اندرون خود کنترل داریم و حال به خطا گمان می کنیم که جهان بیرون نیز همچون جهان درون پدیده ای کنترل شدنی است، اما این فکری غلط است… ما حتی بر خود نیز کنترل […]
تبلیغات چیان (301-009)
هدف از تبلیغات نشان دادن چیزها بهتر از آن چیزی است که واقعا هستند. یک تبلیغات چی یک صفرِ در ظاهر بی ارزش را در کنار یک 2 گذاشته و آن را 20 جا می زند. وقتی اصل مسئله روشن شده و ما می فهمیم که 2 را به قیمت 20 خریده ایم؛ او بی […]
هدف از زندگی (300-009)
در جمعی دوستانه پرسش شده بود که هدف از زنده بودن شما چیست. پاسخ ها قابل تامل بودند. نخست اینکه این پرسش یک غلطِ پنهان دارد. هدف از زنده بودن، زنده بودن است. پرسش می بایست که هدف از زندگی را مطرح می کرد. اما من مایلم که در ابتدا به همان پرسش اشتباه پاسخ […]
آنچه که واقعا هستیم (299-009)
در زندگی انسان ها دقت کرده ام و اتفاق های بسیار نادر و باورنکردنی را از نظر گذرانده ام. کارمندی نمونه پس از سال های سال کارمندی، عاشق یک گربه ی خیابانی می شود و درست برهه ای کوتاه قبل از بازنشستگی اش، تمام کار و بار خود را رها کرده و درگیر نگهداری از […]
جایگاهِ همیشگی ما (298-009)
پیشتر در یکی از نوشتارهای خود بدین مسئله اشاره کرده بودم که ما نه به آب و نه به غذا، بل به درصدی از حقیقت که نزد ماست، خواهیم زیست. این جمله نیاز ما به مسایل پایه ای حیات را نفی نمی کند، زیرا که این مسایل، مقولاتی حیاتی و مسلم هستند. پس غایت این […]
دوربین کیهانی (297-009)
شما در مقابل دوربین کیهانی هستید: لطفا لبخند بزنید! این ادعا اساس علمی دارد. تمامی اتفاقات مادی این جهان را می توان با زبان انرژی بازگو کرد و انرژی نیز کمیتی در کلیت خود تغییرناپذیر است. گویا هیچ اتفاقی دراین جهان اساسا نه زاده شده و نه می میرد، بلکه فقط از شکلی به شکل […]
ترس و درس (296-009)
استرس، اضطراب و ترس اگرچه از منظر تخصصی تفاوت هایی با یکدیگر دارا هستند اما هر سه شان از تجلیات چندگانه ی یک پدیده ی یکسان اند و آن پدیده نیز چیزی جز واکنش آدمی به تهدید بقاء نمی باشد. در نوشتارهای پرتعدادی از این دفتر (Book IX)، من به جنبه های منفی این احساسات […]
زندگی یعنی هوشیارمندی و بودآگاهی (295-009)
زندگی دورِ آزمایشی ندارد. این را خیلی ها بطرق مختلف گفته اند و ما نیز بارها شنیده ایم، پس چرا در عمل به آنچه که می دانیم در این زندگانی بهتر است، تمکین نمی کنیم. زندگی همچون هنر نقاشی کردن بدون مساعدت گرفتن از پاک کن هاست. پاک کنی در کار نیست. و یا حتی […]
اثر روزهای هفته (294-009)
اگرچه هفته و روزهایش تماما اختراعات بشری هستند اما همین پدیده ی کاملا قراردادی آنچنان به خورد روان انسان رفته است که گویا روزهای مختلف هفته هر کدام شخصیتی برای خود دارند. بارها شاهد بوده ام که مثلا افراد بگویند «آه! امروز مداوما خیال می کنم که جمعه است!»
کمالگرایی (متعادل) جهان بینی من است (293-009)
آغاز ماه اسفند همواره برای من دارای یک ارزش حماسی است. هنوز زمستان تمام نشده و هنوز بهار نیامده است. آدمی در نوعی برزخ تغییر و تحول سالانه به سر می برد. من شخصا پس از دی ماه، برهه ی نیمه ی اسفند تا نیمه ی اردیبهشت را بهترین برهه ی سال می دانم. لطافت […]
